بهشت زهرای تهران ، مزاری وجود دارد که علی رغم شناسایی شدن صاحب آن ، در گمنامی کامل بسر می برد. صاحب این مزار هم عکس دارد و هم نام پدر و تاریخ تولد و عروجش مشخص است اما نامی ندارد.
برای زیارت این تربت مقدس ، باید به این آدرس مراجعه نمایید: قطعه 24 - ردیف 125 - شماره 5
خدمت پدر و مادر عزیز و گرامی و خواهران و برادران عزیزم سلام رسانده و امیدوارم خدا را هیچ موقع فراموش نکنید. ای مادر که مرا در دامان خود پرورش دادی و شب و روز برایم زحمت کشیدی ، سعی کن همچون زینب در مرگ فرزندت صبور باشی و این را بدان که آخرین راه مردن است [پس] چه بهتر آن که در راه اسلام شهید شوم. من ننگ می دانم [مرگ] آن کسی را که در رختخواب بمیرد.
ای مادر و پدر گرامی مرا تشییع جنازه نکنید که از روی هزاران شهیدی که بی هیچ هیچ تشییع جنازه ای جانشان را فدای انقلاب کردند شرمنده ام.
بر روی سنگ قبرم نامم را ننویسید . می خواهم همچون ده ها هزار شهید دیگر گمنام باقی بمانم. اگر خواستید فقط این جمله را بنویسید : «پر کاهی تقدیم به آستان کبریای الله».
ای برادران و خواهران و دوستان. برایم گریه نکنید که دشمن خیال می کند ضعیف هستید. به دشمن بگویید که اگر پیکرم را صد پاره کنند ، اگر پاره های آن را هم بسوزانید و اگر خاکستر مرا به دریا بریزید در دل موج خروشان دریا صدایم را خواهید شنید که فریاد می زنم اسلام پیروز است ، ستمگر نابود. والسلام.
سازمان «اتحاد علیه ایران هستهای» بیلبوردهای سیاری را همزمان با سفر احمدینژاد به نیویورک، برای ایجاد فضای ضد ایرانی و ایران ستیزی در سطح شهر به راه انداخته بود. روی این بیلبوردها نوشته شده بود: «در حالی که پس از 10 سال هنوز حادثه 11 سپتامبر را فراموش نکردهایم، شریک غیرفعال القاعده به نیویورک میآید.»
این بیلبورد روی یک کامیون نصب شده و در منطقه منهتن نیویورک به مدت یک هفته از خیابان چهل و دوم تا پنجاهم در نزدیکی سازمان ملل به حرکت در آمد و در برههای نیز مقابل دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل و همچنین هتل محل اقامت احمدینژاد متوقف شد.