جلسه های من و خدا

فقط یک چرت دیگه !

پدر،بیدارم کرد ولی اصلاً حال بلند شدن نداشتم. بالاخره با اصرار پدر بلند شدم وبرای خواندن نماز شب به حرم حضرت علی(ع) رفتم.کنار درحرم کسی گدایی می کرد.پدر پرسید:«این شخص چقدر به دست می آورد؟» گفتم:«خیلی کم» گفت:«شوق به مبلغ نا چیز دنیوی که یقینی هم نیست،این فردرا در وقت شب،به اینجا کشانده است.آیا به اندازه ی این شخص هم،به وعده های خدااعتمادو انگیزه نداری؟خدا فرموده:«که هیچ کس خبر ندارد که چه نور چشمی هایی برای انان (نمازشب خوان ها)پنهان کرده ام.»⁽¹⁾ صحبت زیبای پدرم تاآخر عمر نماز شب خوانم کرد.

خاطره ای از فرزند مرحوم آیت ا.. شیخ جعفر کاشف الغطا

(1)سجده آیه 7

آمد حضور امیرالمؤمنین على علیه السلام و عرض کرد: چند کلمه نصیحت به من بگو. امام فرمود:

از آن کسان مباش که آرزوى سعادت آخرت را دارد ولى بدون سعى و عمل، و از آن کسان مباش که مى‏داند راهى که مى‏رود غلط و خطاست و مى‏بایست توبه و بازگشت کند و مى‏خواهد تصمیم به توبه و بازگشت بگیرد ولى همیشه این تصمیم را به تأخیر مى‏اندازد به خیال اینکه هنوز وقت زیاد است و فرصت باقى است؛ هنگام سخن گفتن زاهدانه سخن مى‏گوید؛ همه از فنا و زوال مادیات و دوام و بقاى معنویات دم مى‏زند و مى‏گوید: همه از فنا و زوال مادیات و دوام و بقاى معنویات دم مى‏زند و مى‏گوید: دنیا نیرزد آنکه پریشان کنى دلى، و انسان نباید گوهر نفیس جان خود را به امور پست و حقیر مادى بفروشد، ولى همینکه از سخن به عمل مى‏آید حریصانه و طمعکارانه عمل مى‏کند و تمام سخنان زاهدانه و عارفانه خود را از یاد مى‏برد؛ اگر دنیا به او رو بیاورد هرگز سیر نمى‏شود و همیشه فریاد «هَلْ مِنْ مَزید» وى بلند است و اگر دنیا به او پشت کرد و محروم شد نمى‏تواند عزت و آزادمنشى خود را در سایه قناعت حفظ کند و

ادامه مطلب...